તમારો ,પગરવ જાણે,આ ઠંડો પવન,
નયનો , ન કોઇ હોય હરણી,
ચાલ જાણે ,કોઇ ઢેલ ઢબુકતી ,
વાતો જાણે ,મધુર રસ નો વરસાદ ,
અસ્રુ ઓ જાણે ,ન કોઇ મોતી ની હાર,
દેખાવે તો તમે પ્રેમ ની મુરત,
અને રહો છો પાછા તમે સુરત..
હે કુદરત ,ઓછા પડે છે,આ શબ્દો,
ન ચાલતી પેન ,કાગળ પર,
બસ , આંખો માં સમાવી લેવાનુ મન છે મારૂ,
હવે ,વિચારુ છુ ,બસ વિંઝતો જાંઊા
ખેતરો ,પવઁતો ,વ્રુક્ષો ને,
માણતો જાંઊ મધુર્રજની તમ સમા પ્રેમ ની....
રવિ પાઘડાળ (સ્મિત)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો